معنی نژادی سفیدپوست

روس

رومی

سفیدپوست. [س َ / س ِ] (ص مرکب) آنکه دارای پوست سفید است، آنکه از نژاد سفید است، مقابل سیاه پوست. یکی از نژاد پنجگانه ٔ بشر. (ایران باستان ص 1).

نژادی. [ن ِ] (ص نسبی) نژاده. اصیل. صاحب اصل و نسب. گرامی نسب. نجیب. گهری. دارای اصالت:
چو آمد به آرامگاه از نخست
فراوان زنان نژادی بجست.
فردوسی.

پاک نژادی. [ن ِ] (حامص مرکب) پاک گوهری.

مردم نژادی. [م َ دُ ن ِ](حامص مرکب) انسان بودن. آدمیت. بشریت.

نیک نژادی. [ن ِ] (حامص مرکب) اصالت. نیک گوهری. نیک نژاد بودن.

طبقات نژادی. [طَ ب َ ت ِ ن ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) شعب مختلف از یک نژاد: طبقات نژادی عرب شش است: شعب: مانند مضر. قبیله: مانند کنانه. عماره: مانند قریش. بطن: مانند قصی. فخذ:مانند هاشم. فصیله: مانند بنوعباس. (سمعانی ص 6).

آن‌که پوست بدنش سفید است،
از نژاد سفید،

(صفت) منسوب به نژادمربوط به نژاد: } عادات نژادی ‎. {

عرقی

اجهاد

ددْماجٌ عُنصری

Rassen- [adjective]

آپارتاید

1687